ငြင်းဆိုခြင်းဟာ မမှားပါ
များသောအားဖြင့် ကျွန်တော်တို့ဟာ တစ်စုံတစ်ယောက်ကို ငြင်းဆန်ဖို့ ခက်ခဲနေတတ်ကြပါတယ်။
အားလုံးကို "လက်ခံ" ရမယ်၊ အမြဲတမ်း တော်နေရမယ်၊ ကူညီနိုင်ရမယ်၊ လုပ်ပေးနိုင်ရမယ်ဆိုတဲ့ ခေတ်ကြီးထဲမှာ တစ်ခါတလေ ကိုယ်ကလည်း သာမန်လူတစ်ယောက်ဖြစ်တယ်ဆိုတာကို မေ့နေတတ်ကြပါတယ်။ အထူးသဖြင့် ကိုယ်ချစ်ခင်လေးစားရတဲ့သူတွေကို ငြင်းဆန်ရတဲ့အခါမျိုးမှာ စိတ်ထဲမှာ မကောင်းတဲ့ခံစားချက်တွေ ကျန်ရစ်နေတတ်ပါတယ်။
ဘာကြောင့် ကျွန်တော်တို့ မကောင်းတဲ့ခံစားချက်မျိုး ခံစားရတာလဲ။ အကြောင်းရင်းတစ်ခုကတော့ လူ့အဖွဲ့အစည်းက ကျွန်တော်တို့ကို ကြင်နာတတ်တဲ့သူ၊ ပေးဆပ်တတ်တဲ့သူဖြစ်ဖို့ ပုံသွင်းထားလို့ပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ တကယ်တမ်းမှာတော့ ကိုယ့်စိတ်က အဆင်သင့်မဖြစ်သေးဘဲ ပေးဆပ်တာက ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ပင်ပန်းနွမ်းနယ်စေပြီး အလွဲသုံးစားလုပ်ခံနေရသလို ခံစားရစေနိုင်ပါတယ်။
ငြင်းဆန်ခြင်းဆိုတာ တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်ခြင်း မဟုတ်ပါဘူး
ကိုယ်မလုပ်နိုင်တဲ့အရာတစ်ခုကို ငြင်းဆန်တာ ဒါမှမဟုတ် "ဒီလောက်ပါပဲ" လို့ ပြောတာဟာ တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်တာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါဟာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို "ကန့်သတ်ချက် သတ်မှတ်တတ်ဖို့" သင်ယူခြင်းပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ကိုယ့်ရဲ့ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာနဲ့ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ကျန်းမာရေးကို ဂရုစိုက်ဖို့က ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ပထမဦးဆုံး တာဝန်ယူရမယ့်အရာပါ။
လိုအပ်တဲ့အခါ နားယူတာနဲ့ မလိုအပ်တဲ့အရာတွေကို ငြင်းဆန်တာက သင့်ကို ဒီကမ္ဘာကြီးမှာ ပိုမိုတည်ငြိမ်ပျော်ရွှင်စွာ ရှင်သန်နိုင်ဖို့အတွက် အင်အားတွေ ဖြည့်တင်းပေးပါတယ်။
"မလုပ်နိုင်ဘူး" လို့ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ပြောပါ
သင့်စိတ်တွေ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေတဲ့အခါ "မလုပ်နိုင်ဘူး" လို့ ပြောတာဟာ သင့်နှလုံးသားက အလိုအပ်ဆုံးသော သတ္တိပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ သင်ဟာ မကောင်းတဲ့ခံစားချက်မျိုး ခံစားစရာမလိုဘဲ ငြင်းပယ်ပိုင်ခွင့်ရှိတယ်ဆိုတာကို မှတ်ထားပါ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ချစ်ခြင်းဆိုတာဟာ ကိုယ့်ရဲ့ ကန့်သတ်ချက်တွေကို လက်ခံခြင်းပါပဲ။
သင့်ဘဝထဲကို အရာအားလုံးကို လက်မခံဖို့ သင်ယူလိုက်တဲ့အခါ သင့်အတွက် တကယ်အရေးပါတဲ့အရာတွေကို လုပ်ဆောင်ဖို့ အချိန်နဲ့ အင်အားတွေ ပိုမိုရရှိလာမှာ ဖြစ်ပါတယ်။